Dzisiaj rozmawialiśmy po raz ostatni z M. I nie chcę już nigdy więcej się złamać, bez względu na to jak bardzo będzie to bolało... Bez względu na to, jak będzie ciężko. Choćbym miała już nigdy w życiu nie być szczęśliwa...
Teraz już wiem, że tylko ranimy się nawzajem. Ja ranię jego, on mnie i oboje cierpimy. Nie może tak być dłużej. Nie chcę już ani jednej łzy więcej po żadnej ze stron. I będę wystarczająco silna, żeby przerwać to błędne koło. Wiem, że M. pewnie tego nie zrozumie... Uzna, że mam go gdzieś i nie dbam o nas. Ale jest przeciwnie. Kocham go i właśnie dlatego muszę odejść raz na zawsze z jego życia. Nie możemy być razem, a kolejne szanse tylko rozbudzają w nas na nowo nadzieję po to tylko aby w końcu brutalnie ją zgasić.
Nie chcę mieć jeszcze więcej wyrzutów sumienia, że Cię zraniłam, M. Mam nadzieję, że gdzieś pomiędzy tymi ranami chowasz te dobre wspomnienia, bo ja mam ich bardzo wiele. Wspomnienia, które chowam gdzieś głęboko i których pewnie nie zapomnę już do końca życia. Ale są już przeszłością i żadne starania z naszej strony nie przywrócą ich do życia.
Przepraszam. To jest właśnie to, co muszę zrobić.
 |
| Kraków; Thursday, October 17, 2013 |
Kochana,
OdpowiedzUsuńPiszę to tutaj bo nie pozostawiłaś mi innej opcji.
Myślałem sporo o tej decyzji nie mówiąc Ci o niej. Odkładałem ją z myślą że nie będzie to konieczne. A jednak. Przykro mi że nie mogę Ci tego powiedzieć osobiście.
Jesteś wspaniałą kobietą i napewno ułożysz sobie życie z kimś innym.
Moja misja zakończona. Pamiętasz jak mówiłem że jeśli Cię stracę to wyjeżdżam do Stanów i chcę wstąpić do Armi. Tak właśnie chce postąpić. Rozmawiałem dzisiaj ze wszystkimi z rodziny i uszanują moją decyzje. Mama płakała ale nie zostawie jej tutaj. Pod koniec miesiąca wyjeżdżam. To bilet w jedną stronę.
Przepraszam za wsystko.
Pamiętaj na zawsze w moim sercu zostaniesz.
Kocham Cię, Maciek.